inleiding verbeeldingskamer

De verbeelding speelt nu een belangrijke rol. Verbeelding inzetten, en scala van mogelijkheden kunnen verruimen, en het scale in de wereld kunnen openbreken, er is veel meer mogelijk dan zwart en wit, of onze typische patronen.
Verbeelding ten volle inzetten.

Er moet echt een gevoel qua beleving aanwezig zijn. Alsof je echt in de toekomst bent. Er is geen enkele mogelijkheid dat de mensen kunnen concentreren met de buitenwereld. Alle kwaliteiten moeten zich in de ruimte bevinden.

Het beeld dat we willen schepen voor de toekomst is terug het stilstaan.
Meer reflecteren over de toekomst
Meer dromen en bewust zijn over aarde, eten, daglicht, de zon, kleren, de maatschappij,..

Waarom kijken we 25 jaar vooruit? Omdat alle experts die we geraadpleegd hebben, het erover eens zijn dat we de komende 25 jaar evenveel revolutionaire veranderingen zullen zien als gedurende de voorbije honderd jaar; niet alleen veranderingen in onze manier van leven, maar ook in het ontwerp en de bouwtechnische aspecten van de huizen waarin we zullen wonen.
- Alison & Peter Smithson

Het was het perfecte moment voor zilver. Zilver was de toekomst, het deed denken aan de ruimte - de astronauten droegen zilveren ruimtepakken.. en ook hun uitrusting was zilverkleurig. Zilver was ook het verleden - de films als 'silver screen', Hollywood-actrices die gefotografeerd werden in zilveren decors. En misschien vooral: zilver was narcisme - de achterkant van een spiegel is bekleed met zilver.
- Andy Warhol, 1980

Alison & Peter Smithson
House of the future
Londen, Engeland 1956

In de 20 ste eeuw waren droombeelden over het wonen van de toekomst dikwijls geïnspireerd door nieuwe materialen en technologieën die huishoudelijke taken moesten verlichten. De architecten Alison en Peter Smithson legden zich zowel in hun theorie als in hun praktijk toe op de 'art of inhabititation' zoals zij het noemden. Hun house of the future half ruimteschip, half steentijdgrot - was in 1956 te zien op de Daily Mail ideal home exhibition in Londen. Het huis, een in zichzelf gekeerde kubus, had geen ramen naar buiten, maar had wel een kleine binnentuin. bezoekers van de tentoonstelling konden vanuit een verhoogde galerij naar binnen kijken, waar auteurs in futuristische kleding allerlei technische snufjes demonstreerden. Zo was er een elektrostatische stofzuiger in de grotachtige hal, een zelfreinigende badkuip, en een douche met een heteluchtblazenr om je te drogen. De bewoners konden met elkaar communiceren via een tellaloud-intercomesysteem. In de muren bevonden zich holtes en inhammen met ingebouwde kasten en opbergruimtes - de inspiratie kwam van de hopwoningen in Les Baux-de-Provence. Wanden en inbouwelementen leken van kunststof, maar bestonden in werkelijkheid uit met emulsieverf behandelde triplex en gips. De Smithsons beschouwden het huis als een radicaal prototype van een massaproduct - vergelijkbaar met de auto - voor de toekomst: het jaar 1981