"Welke maatschappelijke verbetering beogen we met ons ontwerp?" vlaanderen

De Parochiekerk Sint-Jan Baptist en Eligiuskerk maakt al sinds mensenheugenis deel uit van het dorp.
De brand heeft een tabula rasa gecreëerd. Het oudste gedeelte uit de 12de en 13de eeuw met het koor, de Romaanse vieringstoren, de zijaltaren en het dak worden in hun oorspronkelijke staat hersteld. Ook het uurwerk, de beiaard en de klokken komen terug.

We hebben een plek gekozen waar er al symboliek en geschiedenis is, die we moeten respecteren. Binnen de kerkmuren bevindt er zich een spirituele ruimte. De kerk heeft namelijk een sterke geloofsovertuiging. Hoe kunnen we de kerk die een monofunctie heeft, genereus maken? Hoe kunnen we toegankelijke ingrepen maken voor andere culturen?

Hoe gaan we om met het geloof de dag van vandaag? Er is de dag van vandaag sprake van secularisering, kerken lopen leeg. De helft van de bevolking in België is niet-katholiek. Dit betekent dat de andere helft van de mensen een andere levensbeschouwelijke overtuiging hebben. Dit impliceert dat zij dan ook andere normen en waarden hebben. Hoe gaan we om met deze verschillende levensbeschouwelijke overtuigingen en hoe kunnen we ervoor zorgen dat iedereen zich thuis voelt op deze plek?

De dorpskern met dichte bebouwing bevat weinig ontmoetingsplekken. Het project ontstaat dus uit nood van de bevolking en ze hebben een verlangen naar een kleine ingreep. Vertrekkende vanuit de gedachtegang dat er ook nood is aan plekken weg van huis, daarom zou iedereen de kerk voor even mee bewonen. Wanneer mensen naar de afgebrande kerk zullen komen, zal de nadruk gelegd worden op het binnenplein; dat zien we als een dorpsplein, waar samen zijn ontstaat.

Ongeacht welke levensbeschouwelijke overtuiging; plaatsnemen in de kerk kan men zien als het aanvaarden van het samen zijn met elkaar in het binnenplein. Het is een belevenis die ervoor kan zorgen dat we ons namelijk samen voelen, in een omringende omgeving die zorgt voor geborgenheid. Tradities en rituelen omvatten in elk geloofsovertuiging het samen zijn met elkaar. Elke levensbeschouwing heeft zijn eigen rituelen en tradities en feesten. Deze rituelen hebben als gemeenschappelijke deler dat mensen, familie, vrienden, … samenkomen en samen vieren. Het is een verlangen die in de verschillende levensbeschouwelijke overtuigingen sterk aanwezig is.

De Parochiekerk Sint-Jan Baptist en Eligiuskerk maakt al sinds mensenheugenis deel uit van de gemeente Anzegem. Door de brand ontstond er een tabula rasa. Het oudste gedeelte uit de 12de en 13de eeuw met het koor, de Romaanse vieringstoren, de zijaltaren en het dak worden in hun oorspronkelijke staat hersteld. Ook het uurwerk, de beiaard en de klokken komen terug. De Artes group is nu bezig met de restauratie en Dries Vanhove is hoofd van het architectenbureau en is verantwoordelijk voor de vormgeving van de restauratiewerken.

We hebben een plek gekozen waar er al symboliek en geschiedenis is, waarvoor we respect moeten tonen omdat een geloof hebben een mensenrecht is. Iedereen heeft recht op een eigen godsdienstbeleving en dit moeten we respecteren. Binnen de kerkmuren bevond er zich een spirituele ruimte. De kerk was een ontmoetingsplaats voor mensen met een katholieke geloofsovertuiging. We kunnen de kerk die een monofunctie heeft genereus maken door een kleine lichte elementen er aan toe te voegen.

Er is de vandaag sprake van secularisering of ontkerkelijking, kerken lopen leeg. Dit betekent niet dat mensen minder spiritueel zijn, het tegendeel is waar. Tweeënvijftig procent van de bevolking in België is praktiserend katholiek. Dit betekent dat de andere helft van de mensen een andere levensbeschouwelijke overtuiging hebben. Hoe gaan we om met deze verschillende levensbeschouwelijke overtuigingen en hoe kunnen we ervoor zorgen dat iedereen zich thuis voelt op deze plek?

De dorpskern met dichte bebouwing bevat weinig ontmoetingsplekken. Het project ontstaat dus uit nood van de bevolking en ze hebben een verlangen naar een kleine ingreep. Vertrekkende vanuit de gedachtegang dat er ook nood is aan plekken weg van huis, daarom zou iedereen de kerk voor even mee bewonen. Wanneer mensen naar de afgebrande kerk zullen komen, zal de nadruk gelegd worden op het binnenplein; dat zien we als een dorpsplein, waar samen zijn ontstaat. Vroeger was het dorpspleine met zijn kerk het trefpunt van de praktiserende katholieke mensen. Nu is het genereuzer, omdat iedereen er welkom is, want er is een herbestemming voor de kerk.

Ongeacht welke levensbeschouwelijke overtuiging; plaatsnemen in de kerk kan men zien als het aanvaarden van het samen zijn met elkaar in het binnenplein. Hierbij denken wij bijvoorbeeld aan muzikale en culturele evenementen. Het is een belevenis die ervoor kan zorgen dat we ons namelijk samen voelen, in een omringende omgeving die zorgt voor geborgenheid. De nog aanwezige muren geven een gevoel van geborgenheid.

Tradities en rituelen omvatten in elk geloofsovertuiging het samen zijn met elkaar. Elke levensbeschouwing heeft zijn eigen rituelen en tradities en feesten. Deze rituelen hebben als gemeenschappelijke deler dat mensen, familie, vrienden, … samenkomen en samen vieren. Het is een verlangen die in de verschillende levensbeschouwelijke overtuigingen sterk aanwezig is.